Lalena

Alışkanlıklara dönüşmüş,
Hatalara,
yanlışlara baş kaldıran insan,
Volkanik bir dağın küllerine yapış-mış
Lalena,
bir anka kuşu misali.
Yarından haber var
Lalena,
uyanma vakti;
Gün yıldızı bizi çağırıyor.

Yarının tarihini yazıyorum
Lalena,
kuş-bakışı bir evren tasarımı
Her yerde varlığı hissedilen
bir ifrit türedi
Lalena.
Vasıt-lar gaye-nin yerini alınca
hiçbir şey kalmı-yor
değer atfedebile-cek…
Amaç ve araç kaosu,
Sahte paradigmalar
ve sahte algılar üstüne…
Işığı getirenle anlaştım
Lalena
Sabah yıldızıyla…

eksik tamamlamak bazen incitirmiş…
Lalena,
Fark ettim…
Beni sadece yaptığım iş tanımlayabilir.
Sadece seni tanıyor olmaktan,
şükrediyorum zühre yıldızına…
Lalena,
ışığı getirenle konuştum demin,
soluksuzca…
“Korkuyorsan korkma,
korkmuyorsan kork” demiş şair hatırlattı…
Hüzünlendim…
Hakika-tın zeka seviyesi
sıfırın altında.

söyle bana
Lalena…
kim …
kim sendeki senden başka bir sen oluşturmadan
seni kabul etmeyi ta baştan kendine söylemiş
ta baştan göze alabilmişti ki…

Ve ben Lalena…
bir kolleksiyonun etrafın-da…
süre-gelen yenilenmelerin bağımlısı-yım.
Ve var-olan tüm değerlerin
bir-birine karışması-na katkı-da bulunu-yorum.
Evrenin ulu mimarının yolun-da ilerliyorum
Lalena.
kim bilir…
hesapta neler var.
karanlıkta ifrit-ler-lesin
Lalena;
Ve ben sustukça….
onlara benze-mek-tesin.

“Yalnızlık da bir ilişki çeşididir
Lalena
Kendinlesindir, dinlersin yeniden tanırsın belki seni
Bazen koskoca kâinata sığamayacak ölçütteyken
Zerre kadarsındır bazen de
Birini özlemenin şiddetidir sanki tenine dokunan…..
Muhtemelen Lalena sen güçlükle bu satırları okurken
Sesinin bir anda çatallaşmasını seviyordum…”

“Peki Lalena, şiir ne menem bir şeydi?
Acıyı evrenselleştir-mekten başka…

Mehmet Şerif Akaydin